Heretic

I nadeszła pora,
gdy przestał
człowiek myślący
Boga potrzebować
Jesteśmy Tym,
czym nasze sny.
Gdy rodzisz się kwiecie,
świat się krwią
pod tobą ściele.
Gdy umierasz
niebieskich łez morze
do snu cię kołysze jak może.

Zamykając chwilę

w bąbelkach szampana

tańczy z kieliszkiem

więc już nie sama,

spaceruje po ulicach

wybrukowanych snami,

pod rękę z mglistymi kompanami

wraca do domu

by tylko napić się kawy.

Szczęściem pijana,

miłości głodna,

szacunku niezmiennie godna.