umieram naturalną śmiercią
odchodzę poza iluzoryczne spojrzenia
tych samych widzeń
mojej i twojej miłości
jak szczere złoto
co świeci się w słońcu
srebro nie jest żywe
zwierciadło czasu wydało ostatnie
miliardy błysków
prysło i zmatowiało
nic już
Jestem jedną nieskończoną
rzeczą świata
w Jego pamięci
przepraszam!
to tylko zwykłej rzeczy wina
Jestem
rzeczą niestworzoną - stwórz
mnie Pani na nowo
do życia
proszę
autor: Wiesław Leszczyński
ostatnia modyfikacja: 2013-08-16
Ta praca należy do kategorii:
Komentarze (2):
Wstrząsające zakończenie. Dramatyzm samotności.
Tragizm, niemoc człowieka w procesie przemijania. Głęboki sens. W skrócie tyle mogę powiedzieć o tym wierszu.