Żniwiarze

patrzyliśmy na żniwiarzy już

wcześniej – byli prawdziwi

o świcie

drobni spracowani sierpem

okosili szmat czasu

nie trzeba było nam młota

do złotego i kłosa

ten oset wkradał się wszędzie

tępili tempem powoli - wykosili

i potępili swoje ambicje kompetencje

zdrowie i pretensje do siebie

z a w i e d l i

a żniwią nas inni

nie ci sami z dziada pradziada

teraz z pradziada na dziada

bez skrupułów łupią plony

nie garścią

a worami bezkarni

patrz nadzieją w

Księżyc i Słońce

co razem wschodzą

zgodą

srebrzą i złocą Twój

jakże prosty umysł wobec

Świata

by żniwić wedle

prostych zasad