Klub Literacki RUBIKON
Klub Literacki RUBIKON

STIGMATA- część 2 * * * (piękny promyku konającego zimowego słońca...)

piękny promyku konającego zimowego słońca

dla Ciebie wersety przeklętej pieśni

w imię pogańskich wierzeń, w imię lasów

ofiarą z krwi i łez

tym opłacony zgaś me mgliste w tafli lodu odbicie..

 

i nie brnij więcej w skraje świata nieznane

nie głoś modlitwy, której nikt nie zmieni

gdyż czas tylko i głosy puchaczy

prawdę jednaką z kwiatów polnych zwloką

w trumien obicia ułożą płatków wiele


autor: Piotr Rybak
ostatnia modyfikacja: 2017-01-03




Ta praca należy do kategorii:




Średnia ocena pracy to:
Ilość głosów: 0

Zaloguj się aby mieć możliwość oceniania prac.



Komentarze (0):


komentarze  autor