nocne szeptania

księżyc jak olbrzymi siep żniwiarzy
na głęboko grafitowe niebo niczym statek wpłynął
oczy nocy srebrne cekiny gęsto się rozsiały
na aksamitnej sukni nocnej damy
a mnie utula w ramionach
moja cicha samotność taka jaką lubię

lubię zanurzyć się w wieczornej ciszy
spowolnić bieg myśli i pożeglować
po obrzeżach wszechświata
odnaleźć zatopioną Atlantydę
zajrzeć w czarną dziurę kosmosu
posłuchać pieśni ziemi i delfinów

tak miło spacerować o zmierzchu
z kapeluszem księżyca na głowie
posłuchać skrzypka Chagalla
co przysiadł  na pobliskim dachu 
i gra zakochanym tęskne serenady 

jeśli lubisz taką cichą samotność – jak ja
na krawędzi jawy i snu przysiądź przy mnie
na początku pomilczymy oboje
potem rozwiniemy zbyt wcześnie
zwinięte skrzydła
i bez żagli słów popłyniemy tam
gdzie zaczyna się świt i nadzieja wciąż
kwitnie zielenią

Wrocław, 10.06.2017 r.