Donacja

Donacja

Kiedy drogi mojej kres nastanie,
pragnę aby choć cztery żywioły
o mnie pamiętały…

Ogień, któremu
przemilczane słowa
w opiekę zawierzam.

Ziemia, która
mnie powiła, i której
jałowe prochy oddałam.

Powietrze – jego
najbardziej będzie
mi brakować.
Jemu powierzam
moje ulotne myśli.
Niech je niesie w świat…

Woda moja siostra,
krążyła we mnie
i poiła gdy pragnęłam.
Serce moje jej ofiaruję,
by gdy mnie już nie będzie
aby nadal biło.

Cztery żywioły,
które mnie wypełniały,
niech pozostaną śladem,
że żyłam…

Niech przeniknie je
pamięć o mnie i jeszcze…

żar niespełnionej miłości,
żyzność gleby, na której
zakiełkowało ziarno,
przeźroczystość niewinnego ciała
i morze kropel wylanych bezwiednie.

Niebawem oddam Matce Naturze
to, co od niej w dzierżawę dostałam...

– nim odrodzę się u źródła jestestwa.

Kasia Dominik