Silnia

***

twoja ja uwięzło w moim gardle
kaszlę i duszę się nim coraz bardziej
twoje ja zabija moje
i wchodzi we mnie coraz głębiej
tak wiele rodzi się pytań
dlaczego toczymy przeciw sobie
galaktyczne wojny
zamiast iść naprzeciw

z  uśmiechem na ustach

z przyjaźnie wyciągniętą dłonią

czy moje ja zabija twoje

nie wiem
może zabijamy się nawzajem

***

hojnie rozdajemy pocałunki
odległe i zimne - niczym góry lodowe  
ciepłe dawno zamarzły uwięzione
w gardle obojętności
i nie jest to jeszcze najgorsze
chociaż wystarczająco
parzy już zimnem

zlodowaciała epoka białej obojętności
zaklęta w kryształ nabiera tempa
prawdopodobieństwo nieporozumień
rośnie w siłę i grzmi jak burza
silnia - zmieniła ładunek
ujemne zdarzenia klonują się coraz szybciej
tak wiele w nich zatrważającego zapału
w deprawowaniu dobra

czy zdążymy wysiąść w porę
z szaleńczego pociągu silni
by na przystanku nadziei

spotkać się razem
i podarować sobie raz jeszcze miłość

zanim będzie za późno

Wrocław, 17.11.2017 r.
Autor: Anna Paciorek