Tożsamość
dawno temu miała imię i zdrowe zęby
była młoda
rodziła dzieci kochała
teraz jest po prostu Szamanką
odeszła od siebie
w związek z innym rodzajem odczuwania
jest szczęśliwa
nosi orzechy w brzuchu
ma czas dla saren i ludzi
każdej wiosny
topnieje w niej życie rosną włosy
kiedy dosięgną ziemi
zaczną wrastać w nią jak korzenie
wtedy umrze
zostało jej nieco ponad
pięćdziesiąt centymetrów życia
autor: Justyna Koronkiewicz
ostatnia modyfikacja: 2018-03-26
Ta praca należy do kategorii:
- Filozofia
- Miłość
- O postaciach literackich, historycznych, innych
- Przyroda, pory roku, widoki
- Płeć, ciało, tożsamość
- Śmierć, przemijanie
- Tajemnica
- Wolność
Komentarze (5):
5. 2018-04-13
jakies niesamowite... podoba mi sie:)
Podpis: Magdalena Flisiak
4. 2018-04-01
Po przeczytaniu tego wiersza emocje są tak silne, że dotykają najgłębszych sfer duszy.
Podpis:
Beata Hypki 3. 2018-03-26
A.D. Miło, że odnalazłas w tym wierszu siebie. To niezwykle cenne, gdy można sie przegladać w słowach jak w lustrach :) Pozdrawiam ciepło.
Maju, ten wiersz jest szczególny, dl mnie samej też :) A czyny...wiesz, nie umiem oddzielić słowa od czynu, bo wszystkie słowa płyną z codzienności, z tego jak i gdzie żyjemy :)
Podpis:
Justyna Koronkiewicz 
