Usiądźmy na ławeczce,
Wspomnijmy dawne czasy,
Im człowiek coraz starszy,
To na wspomnienia łasy.
Wspominam pierwsze randki,
Kiedy wracałem boso,
Skrapiając swoje oczy,
Zimną poranną rosą.
Wspominam swoją pracę,
W Wałbrzychu,Warszawie,Szczecinie,
Czasem i łza też kapnie,
A wspomnień czas nie minie.
Wspominam też kolegów,
Z którymi pracowałem,
Jako dyżurny ruchu,
W turnusie harowałem.
To nasze są wspomnienia,
One są już za nami,
Więc myślę że i warto,
Żyć czasem wspomnieniami.
Kiedyś i my odejdziemy,
Czar wspomnień wtedy zgaśnie,
Czy ktoś kiedyś nas wspomni?,
Oto pytanie właśnie!!!
autor: Zbigniew Szałkiewicz
ostatnia modyfikacja: 2018-08-20
Ta praca należy do kategorii:
Komentarze (0):