Przebieranie

Na końcu daliśmy się sobie we znaki

zapędzić i palące problemy zajęły

miejsca dorzeczne, które poczęłaś

ubierać pospiesznie w słowa łamane

jak chleb, a ja je połykałem i zwracałem

ku kolejnym liniom brzegowym

wyznaczanym przez odpływy znaczeń.

Słowo po słowie trawiło rzeczy

i skakało do gardeł niby skurcz

przebiegając przez krzew

gorejący, który był pretekstem

pytania o początek, gdyby jabłko

było zgniłe