Klub Literacki RUBIKON
Klub Literacki RUBIKON

Niepokorna

Niepokorna

 

Nie stoję w miejscu,

wiatr mam we włosach,

zadyszkę w płucach

i słomę w butach.

 

Jestem tam gdzie nie powinnam,

z łóżka wstaję lewą nogą.

Choć igła w serce bita,

nie krwawię…

nie użalam się,

łez nie pamiętam,

z uśmiechem na twarz,

zakrywam kolejny cios.

 

IQ miewam bliższe zeru,

głupota w progu mnie wyprzedza,

w głowie pełnej marzeń,

zielone migdały zakwitły,

a szare komórki

umalowały się na różowo.

 

Ot co, cała ja

niepokorna,

aż do szpiku kości.

 

Kasia Dominik


autor: Katarzyna Dominik
ostatnia modyfikacja: 2019-04-28




Ta praca należy do kategorii:




Średnia ocena pracy to:
Ilość głosów: 0

Zaloguj się aby mieć możliwość oceniania prac.



Komentarze (2):


2. 2019-05-05

Warto być buntownikiem, unosić się ponad utartymi szlakami. Idąc pod prąd, można stworzyć nowe obszary słów/czynów. Świetny wiersz Kasiu. Pozdrawiam.


Podpis: (A) Marcin Kwilosz



1. 2019-04-29

Dziękuję za wiersz. 


Podpis: (A) Maja Beata Hypki-Grabowska



komentarze  autor