Życie – to ma sens

 „Życia nie można wybrać, ale można z niego coś zrobić” (Peter Lippert)

Życie – to ma sens

Kiedy zastanawiałam się nad wyborem cytatu miałam dylemat, ponieważ na każdy z zaprezentowanych mogę napisać co najmniej poemat nie mający końca. Jednak posłuchałam głosu serca i zdecydowałam się na ŻYCIE.

Pięć liter, tylko tyle i aż tyle. Dwie sylaby – to wszystko, co mam najcenniejszego i tylko ode mnie zależy, co z tym darem uczynię.

Peter Lipper powiedział, że życia nie można sobie wybrać, nie jest to towar na półce sklepowej, który przed zakupem oglądamy tysiąc razy, z każdej strony. To niepodważalny fakt, ale prawdą jest też to, że to od człowieka zależy co z nim (życiem) zrobi. Czy sprawi, że będzie piękne i cudowne, czy też odwrotnie, będzie ciążyć i dawać kolejne kopniaki.

Ja wybrałam opcję nr 1. Nie dlatego, że mam ku temu predyspozycje: bogatych rodziców, znakomite wykształcenie, dobrze płatną pracę, kochającego męża, dwoje super ekstra fantastycznych dzieci, stuprocentowe zdrowie, dworek z 10 sypialniami, 20 osobową służę, ogród pełnym róż, sad owocowy, jezioro tuż obok prywatnego lasu, etc.. Mogłabym wyliczać jeszcze bardzo długo, ale nie w tym rzecz… Ja tego nie mam, i nigdy o tym nie odważyłam się marzyć (może oprócz zdrowia i kochającej rodziny).

Moje życie to niejako pasmo mniejszych, bądź większych nieszczęść. Choroba, utrata miłości, wypadek, śmierć rodzica, kolejne diagnozy, martwica pożerająca kości, niedowład dłoni… Ktoś by rzekł, z tej dziewczyny to siedem nieszczęść. I tu bym ostro zaprotestowała, albowiem uważam inaczej.

Pomimo tego, że jestem „uszkodzonym modelem”, „niepotrzebną zabawką”, to jednak czuję się przeciwnie… Im bardziej dostaję w kość, tym bardziej się uśmiecham i rozdaję uśmiech naokoło, wyznając zasadę lustra: „dostaję to, co daję, otrzymuję, to co wysyłam w świat”. Dlatego staram się każdą tragedię, nieszczęście, „przekleństwo losu” przekuwać w coś pozytywnego, błogosławieństwo. W złym szukać dobrych stron. Tak sobie układam życie, abym niczego nie żałowała. Mimo niedowładu rąk wciąż piszę. Nie wyobrażam sobie abym kiedykolwiek przestała. Pomimo martwicy żerującej w kościach, nadal chodzę, może nieudolnie, ale jednak. Poza tym zamierzam jeszcze kiedyś powrócić na pielgrzymi szlak. Gdy otwieram oczy nie ma atomu na moim ciele, który byłby wolny od bólu, jednak dziękuję Bogu za kolejny dzień. Nie posiadam wiele, ale mam to co najważniejsze… pragnienie by żyć pełną piersią, choć płuca odmawiają pracy.

Osobiście uważam, że nasze życie, to suma podjętych przez nas decyzji. Dlatego staram się, aby moje decyzje były zgodne z wolą Boga i tym, co jest dla mnie najlepsze, nawet gdy muszę zapłacić za to wysoką cenę.

Peter Lippert ukrył w swoich słowach bardzo mądre przesłanie. Jeśli chce się sięgnąć gwiazd, nic trudnego, wystarczy wyciągnąć dłoń. Jeśli chce się zdobyć Koronę Ziemi, wystarczy wspiąć się na szczyt. Jeśli chce się zachować radość życia, wystarczy obudzić dziecko śpiące w nas i pokochać czystą miłością. Jeśli chce się przeżyć niezapomnianą przygodę, wystarczy wyjść z domu, i wreszcie jeśli chce się mieć cudowną rodzinę oraz wspaniałych przyjaciół, wystarczy się uśmiechnąć.

Jeśli chce się cokolwiek uczynić, wystarczy po prostu „chcieć”. Ja chcę, pragnę i żyję, choć już dawno napisano mój nekrolog. Zapomniano tylko o jednym, mianowicie o wpisaniu daty.

Resumując, aby być szczęśliwym i uczynić ze swojego życia oazę radości, wystarczy chcieć. Tylko tyle… nic więcej. Resztę samo się zrobi, z pomocą Boga i sprzyjającą energią wszechświata… Parafrazując słowa zawarte w Biblii, bo kto za przyjaciela ma Boga, tego nie spotka żadna straszna trwoga. Z kolei Paulo Coelho napisała: „I kiedy czegoś gorąco pragniesz, to cały Wszechświat sprzyja potajemnie twojemu pragnieniu”.

Zatem chciejmy, pragnijmy, dajmy się usłyszeć wszechświatowi i pozwólmy Bogu w nas działać. Nie mamy nic do stracenia, a do zyskania wszystko – ŻYCIE.

Kasia Dominik