wiersz zimowy
Jak w śniegu płatkach szukam oczu twych odbicia
Jak w szklance wody szukam ust twych smaku
Czuję, że bez Ciebie nie ma sensu życia
Dwa serca zbłąkane niczym w korcu maku
Więc zamknij w dłoni szczęście co ucieka
Więc skrusz w swym sercu miecz, co płomień wskrzesi
Kochaj zatem sercem i na los nie narzekaj
Bo miłość otworzy swe drzwi dla nadziei
Gdy ona zawita do mieszkania twego
A serce stroskane na obłoki wskoczy
Poszukaj więc prędko człowieka drugiego
Co szczęście przyniesie i serce zauroczy
zatem kochaj ...bo zima wnet szybko przeminie
a płatków śniegowych nie będzie siać z nieba
i dym już nie buchnie kłębiasty w kominie
gdy zima wokoło....to kochać się trzeba.....
autor: Ewa Michałowska-Walkiewicz
ostatnia modyfikacja: 2021-01-09
Ta praca należy do kategorii:
Komentarze (0):
