MŁODZAWY

Gdy szaruga za oknami

Kiedy wiatr groźnie zawyje

Wtedy pomyśl, bo czasami

Wizje tłoczą się niczyje

Przedstawiają one czasem

Drzewa obsypane kwieciem

Małą strugę rwącą lasem

Zieleń pól obfitą w lecie

Dawnych wspomnień czas miniony

Który drogi sercu memu

Czas dzieciństwa przybliżony

Czyż... nie służy to niczemu

Tylko twarz babci przemyka

Ze starego domku cienia

Tak jak woda ze strumyka

W sercu budzą się wspomnienia

Dwie ławeczki na podwórku

Jakieś garnki na sztachecie

Ktoś oparty na kosturku

Wiatr swe opowieści plecie

Stara furtka się zamyka

Wiadro z taflą wody w studni

Jak iskierka z popielnika

Czas miniony w myślach dudni

I w kolorach spod fajerki

Ujrzysz babcię ukochaną

Daje nam wnuczkom cukierki

Siedząc smutna tam pod ścianą

Huragany kwiecia w górze

Strąconego przez wiatr szumny

Złote liście w traw purpurze

Kogut na podwórku dumny

I niebieska chatka stara

Kryta złotem lichej słomy

Wraca do mnie niczym mara

dając smutek przeogromny

Malw różowych szereg cały

Słoneczniki w żółtej barwie

Wróble z dachu odleciały

I stokrotek babcia narwie

Te Młodzawy świętokrzyskie

Ten kawałek ziemi miłej

Są tak bardzo sercu bliskie

Bo zdarzyło się tu tyle.