Magia krzyku

Magia krzyku wypełnia mi źrenice

jak ogień wypala mi dłonie.

Palce nieskończoności tworzą dzień,

noc przenika przez obłęd,

a słowa wypisują martwą rytmikę.

Uderzam kreską, tnąc białość.

Opróżniam małą rurkę atramentu

zalewając nicość horyzontu słów

Magia słabości przenika mrok,

blask świec wypełnia barwne ściany.

Czy ktoś usłyszy ten krzyk?

Tonę - on jest jak sen.