Korespondencja na LISTku herbaty
Kwadratowy świstek herbatą pomazany - pergamin.
Litery na nim składam krwią z braku atramentu.
Całkowita organiczna harmonia, choć linii brak.
Czym urodzi się ten dokument...?
Czy to list będzie do przyjaciela,
czy testament naszej przyjaźni?
W powietrzu unosi się zapach zielonej herbaty.
Wspominam.
Zawsze uważałeś, że nie potrafię herbaty parzyć.
Białą potrafię.
"To woda?" - drwiące drżą usta.
Nie kpij! Ona ma smak.
Smak naszego niespełnionego sekretu.
Litery na nim składam krwią z braku atramentu.
Całkowita organiczna harmonia, choć linii brak.
Czym urodzi się ten dokument...?
Czy to list będzie do przyjaciela,
czy testament naszej przyjaźni?
W powietrzu unosi się zapach zielonej herbaty.
Wspominam.
Zawsze uważałeś, że nie potrafię herbaty parzyć.
Białą potrafię.
"To woda?" - drwiące drżą usta.
Nie kpij! Ona ma smak.
Smak naszego niespełnionego sekretu.
autor: Karolina Kacaper
Komentarze (1):
1. 2009-11-15
Wyczuwam, że wiersz jest o niewinności i czystości przyjaźni, a także o bliskości natury, która często jest scenerią naszych uczuć. Towarzyszy im. Choć wróżenie z fusów ma znaczenie pejoratywne, to przecież w piciu herbaty może być coś magicznego, w kulturze japońskiej podniesionego do rangi sztuki. Co to jest? Jak we wszystkich starodawnych rytuałach tworzy się wspólnota i poczucie bliskości. Podoba mi się, że wiersz nie jest przeładowany upiększającymi metaforami, wystarczy listek.
Podpis: Maja Hypki
© Dominik Grabowski