Wiersz o niczym

Dziś pióro nie tkwi w niczyjej dłoni

Palce stukają w klawiaturę

Dzisiaj zaistnieć może nicość

Więc i ja tu piszę

Tak trudno nazwać jest uczucia

Tak trudno dobrać trafne słowa

Lecz piszę przecież nie dla ciebie

Wypełniam własną pustkę w niebie

Ktoś woła głośno swoje imię

Ktoś inny wszędzie swoje maże

Ja chciałbym tylko swe usłyszeć

I wartość znależć sam dla siebie

Choć opisywać piękna nie umiem

A wrażeń swych nie mam z kim dzielić

To chociaż pióro chciałbym do ręki

Atrament papier i marzenia

Gdzie szukać mam nastroju

Gdzie wyobrażeń mych spełnienie

To tylko ekran monitoru

Pędząca naprzód machina czasu

Czułem na twarzy rozbryski morza

Deptałem górską dziewiczą trawę

Wdychałem zapach w leśnych ostępach

Jednością byłem z całą naturą

A dzisiaj palcem po klawiaturze

A dzisiaj nic wam nie przekażę