Klub Literacki RUBIKON
Klub Literacki RUBIKON

Wiersz o niczym

Dziś pióro nie tkwi w niczyjej dłoni

Palce stukają w klawiaturę

Dzisiaj zaistnieć może nicość

Więc i ja tu piszę

Tak trudno nazwać jest uczucia

Tak trudno dobrać trafne słowa

Lecz piszę przecież nie dla ciebie

Wypełniam własną pustkę w niebie

Ktoś woła głośno swoje imię

Ktoś inny wszędzie swoje maże

Ja chciałbym tylko swe usłyszeć

I wartość znależć sam dla siebie

Choć opisywać piękna nie umiem

A wrażeń swych nie mam z kim dzielić

To chociaż pióro chciałbym do ręki

Atrament papier i marzenia

Gdzie szukać mam nastroju

Gdzie wyobrażeń mych spełnienie

To tylko ekran monitoru

Pędząca naprzód machina czasu

Czułem na twarzy rozbryski morza

Deptałem górską dziewiczą trawę

Wdychałem zapach w leśnych ostępach

Jednością byłem z całą naturą

A dzisiaj palcem po klawiaturze

A dzisiaj nic wam nie przekażę


autor: Piotr Czerwonko




Średnia ocena pracy to:
Ilość głosów: 0

Zaloguj się aby mieć możliwość oceniania prac.



Komentarze (5):


5. 2010-01-07

piękny wiersz, a już dwa ostatnie wersy są naprawdę, naprawdę...
Podpis: G:)



4. 2009-12-30

klawiatura, powierzchowność kontaktu z przyrodą i wewnętrzna nicoś,

może to przyczyna i skutek na potracone nasze słowa

na codzień bez sensu, na bylejakość życia

 

na oderwanie od słów ich sensu; pierwotnego i właściwego

na oderwanie w końcu naszego dumnego człowieczeństwa od

nas zgarbionych i przygniecionych, zaszczutych...

 

 

lubie melodię takich prostych wierszy, która rodzi się w sercach autentycznych ludzi prostych ludzi, którzy drwią z umysłu

 

dziękuję 


Podpis: Zbigniew Gawiński



3. 2009-12-08

Aaaa, rozumiem. Nie miej mi za złe to pytanie.
Podpis: Maria MR



komentarze  autor