Skradzione anioły

Drogi panie,

 pan dziwny,

ja się pana boję.

Zginęły mi słowa,

 i anioły moje.

Dwie noce w cichości

je sobie dziergałam,

 były  już gotowe,

ożywić je chciałam

 myślą,  

 sercem trochę

oddechem,  empatią,

a może poniekąd

nadzieją ostatmią,

stosunkiem do życia,

 światłem  innych   światów,

 pan wyszedł  z ukrycia

po prostu je zgarnął.

i  teraz ich nie mam,

one  w  pana  sztuce!

  Dzisiaj  myśli  złote

 ukrywać  się  uczę.