z cyklu „Dobroć Twoich rąk”
do duszy okaleczonej
b e z m i ł o ś c i ą
przychodzisz – Najmilszy Gość
i Szczęście moje
dni kruche zapałki
skruszone liście lat ...
a Ty niesiesz mnie
tam gdzie nie ma dat
i pogrzebów ... i łez ...
autor: Wiesław Janusz Mikulski
Komentarze (1):
Gdy serce cierpi tworzymy wiersze,
Gdy dusza płacze tworzymy więcej
Gdy zakochamy się bez szans
to wena wielki polot ma
Aby zabłysnąć swym talentem
sercowych potknięć trzeba więcej?
Więcej rozterek, krocie żalu,
by wiersz nasz utknął gdzieś w Portalu?
Maria Mickiewicz