Wiersz z więzienia

Już świąteczny nastrój zewsząd mnie otacza

Poza zwykłą szarość wszystko dziś wykracza

Biel koszul strażników nieco lepsza strawa

Radosny to dzień wam wesele zabawa

Mnie zaś smutek tylko większy dziś przygniata

Nostalgia za domem i stracone lata

Żałosne refleksje i piękne wspomnienia

U stóp bowiem jestem świątecznego cienia

To co innych cieszy słodkie jest i tłuste

Mi przez analogie czarne jest i puste

Gdybym żaru ognia nigdy był nie poznał

To przy zwykłej świeczce pewnie bym się ogrzał

Nazbyt jednak żywa dawnych czasów pamięć

Bym mógł się radować okruch życia kradnąc

Siedzę więc złamany w nowej erze życia

Które jest pokutą i ceną zepsucia