Rozmowa z elfem

Perłowy elf wkradł się przez dziurkę od klucza
w pokoju ja, w ciszy szukam słów
by wykrzyczeć swój strach
chemiczny świat otacza mnie
stalowe zimno leje się
z nieba na miejskie chodniki

trujący Biały Kwiat
kwitnie, pijąc krew z mych oczu
oczyszczenie – sól łez odkaża duszę
nierealny ogród
- utracony raj fantazji
odzyskany cudem i lwią odwagą
ginie we mnie znów niby mgła.

„-Staraj się piątą częścią siebie
tak z całego serca, a zobaczysz,
jak bardzo uradowana,
jaka lekka będzie ciebie reszta.”
- elf mi rzekł i znikł...
Tylko świec ciepłe światło jest ostoja
tkwi niezmiennie w realnym świecie.

Odpowiedzieć elfowi chciałam, nie zdążyłam
i tylko pustka w głowie mej... sen.

Średnia ocena pracy to:
Ilość głosów: 0

Zaloguj się aby mieć możliwość oceniania prac.